در این مطلب آمده است؛
درگذشته به سختی تجربه کردیم و دیدیم خوانش برخی افراد به عنوان رجائی، ما را با جنسِ بدلی مواجه کرد که امیدهای بسیاری را سوزاند. همین تجربه می‌گوید دگر باره نباید به تکرارش پرداخت.
برای ما افراد به نام خود و با عمل به وظیفه، حرمت می‌یابند. این کارنامه هاست که به نام‌ها هویت می‌دهد نه مشابهت سازی ها. رجائی اگر به برندی معتبر در حوزه مسئولیتی جمهوری اسلامی تبدیل شده است به خاطر نگاه و شخصیتِ ویژه و صادقش بود.
اگر کسانی می‌خواهند در نگاه مردم چنان عزیز شوند باید اول از همه خود را به نقد بگذارند که رجائی سلوکی چنین مؤمنانه داشت چنان که حسین رثایی از یاران آن شهید می‌گوید: “چه در دوران وزارت و چه دوره نخست‌وزیری مرحوم رجایی جلسات جالبی را داشتند به نام «نق» که در این جلسات از مدیران و مسئولان دیگر می‌خواستند که شرکت کنند و به مرحوم رجایی نق بزنند تا به این ترتیب ایشان بتوانند نقاط ضعف خود را شناخته و رفع کنند. این یکی از آن موارد کاملا متفاوت در منش و رفتار شهید رجایی در بحث انتقاد پذیری بود که جا دارد بسیاری از مسئولین امروز چنین رفتاری را در اولویت‌های خود قرار دهند.”
بله، نقد پذیری ارزشی انسانی، اخلاقی، ایمانی و راهبردی است. کسانی که به این ارزش، خود را غنی سازی می‌کنند می‌توانند به شکافت هسته توانایی برسند و ظرفیت‌های خود را شکوفا کنند. همچنین با شناخت نقاط ضعف خود برای برطرف کردن آن، برنامه‌ای عملیاتی و زمان‌مند بنویسند. به این روش هرکس با شناسنامه خود تعریفی محترم خواهد یافت بی‌آنکه نیاز باشد جناب حداد عادل، رئیس‌جمهور رئیسی را با رجائی مشابه‌سازی کند.
ثبت دیدگاه