بقچه هایی که می بندیم!

دکتر یونس رنجکش : روزهای پایانی اسفند ۹۲ بود که مسوولیت اداره کل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری از سوی استاندارگیلان به من واگذار و پس از جلسه معارفه ای در اتاق معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استانداری راهی دفتر کارم شدم که پس از نشستی کوتاه با مدیرکل قبلی و همکاران و معارفه ای که انجام گرفت، نگاهم به رفتن آن مدیر و برداشتن بقچه ای که در چفیه ای جانمایی شده بود افتاد و سوالی ذهنم را مشغول کرد و از همکاران پرسیدم این بقچه روی میز چه بود که برداشت و رفت؟ همکاران گفتند که لوازم شخصی اش بود!

حالا نزدیک به سه سال از آن روزگاران گذشت و من هم بقچه ام را بستم و راهی جایگاهی دیگر شدم. اما وقتی به عقب بر می گردم و بقچه برداشته ام را می نگرم، یاد روزهایی می افتم که مثل سرعت نور گذشت. فرصت هایی که هر چند تلاش داشته ام با نگاهی دیگر و ظرفیت سازی های مختلف، فرصت های در اختیار را به نحو مطلوبی به سر انجام برسانم، اما به قول شاعر چقدر زود دیر می شود!

با همه زود دیرشدن ها وقتی به یاد می آورم روزهای آغازین کارم و فرصت تجربه ای که دولت تدبیر و امید در اختیارم گذاشت، با همه چالش ها، مشکلات، کمبودها و قابلیت های برجای مانده در فضای فرهنگی و اجتماعی، اما چشم انداز ترسیم شده و برنامه های انجام گرفته بر اساس مستندات موجود، کارنامه ای شد تا هر چند ناچیز، ذره ای بر اعتبار عملکرد حامیان دولت افزوده شود. حالا وقتی به حجم وسیع تر اتفاق های افتاده در این سه سال و اندیِ عملکرد دولت مستقر شده با اعتماد مردم در خرداد۹۲ می نگریم، نشان از دستاورد و کارنامه درخشانی است که با تمام نداشته ها و دستان خالی اما با اتکا به باورِ پشتوانه مردم و اعتقاد آنان به رویکرد دولت به سرانجام رسیده است.

دولت برآمده از خواستگاه مردم، در این سال ها توانست با گذر از پیچ و تاب بحران ها در عرصه سیاست خارجی با برجامی که به سرانجام رسید، فرصتی بیافریند تا سهم اعتبار بر باد رفته بدلیل ناکارآمدی دیپلماسی قبل تر موجب امید و نشاط در داخل شود. هر چند که هنوز هستند دستان پیدا و پنهانی که قادر به لمس این دستاوردها با حس بدبینانه و کینه جویانه خود نیستند و گویا بدبینی و کوته بینی مادرزادی دارند.

امروز مردم در این آغازین بهار جدید می توانند بوی طراوت و مهربانی را احساس و به این امید دارند که به آینده ای بهتر بیاندیشند و این نبود جز تدبیری که رییس روحانی دولت تدبیر و امید با درک سهم حقوق مردم به تدبیر آن نشست و کشوری فروافتاده در دامان چالش ها و بحران ها با رشدهای زیر صفر تا تورم های بالای چهل درصدی را به اقتصادی پویا مبدل و سهم رونق کسب و کار و بازار تحول را سامان بخشید و این تنها سهم کوچکی از آن همه آرامش ایجاد شده بر جامعه امروز ایران اسلامی است.

حالا وقتی به بقچه بسته شده دولت در این قریب به چهار سال می نگریم، دغدغه های ذهنی ام کمی کمتر شده که سهم در این بقچه پیچیده شده حتما بیشتر از چیزی بود که جمع شده است. هر چند که هنوز خیلی زود دیر می شود!