مقایسه آرای روحانی و رقبای اصولگرایش | اصولگرایان چه متفرق و چه متحد، باز هم از روحانی شکست خوردند

نسرين وزيري – حسين نجايتي: روحاني در انتخابات روز گذشته 23549616 راي کسب کرده بود اما مجموع آراي رئيسي و ميرسليم 16264664 راي بود. به عبارت ديگر او 7 ميليون و 284 هزار و 952 راي بيش از رقبايش کسب کرد که معادل تفاوت 30 درصدي آراي نامزد پيروز در برابر رقباي اصولگرايش است.

اما در انتخابات رياست جمهوري يازدهم که روحاني 18616329 راي به دست آورده بود، مجموع آراي رقباي اصولگرايش (قاليباف، جليلي و ولايتي) 12514996 راي بود. اين ارقام گوياي تفاضل راي 6ميليون و 98 هزار و 333  نفري به نفع روحاني است که رشد 32 درصدي نسبت به رقبايش را نشان مي داد.

اما اگر آراي نامزدهاي اصولگرا در اين دو دوره را با هم مقايسه کنيم گوياي آن است که روحاني به عنوان نامزد پيروز در هر دو انتخابات يک بار با 32 درصد اختلاف راي و بار ديگر با 30 درصد اختلاف از اصولگرايان پيشي گرفته است. اين در حالي است که تاکتيک انتخاباتي اصولگرايان در اين دو انتخابات متفاوت بود. آنها در انتخابات سال 92 متفرق وارد عرصه شدند و با سه نامزد متفاوت به رقابت با روحاني پرداختند اما در سال جاري تنها با دو نامزد به اين رقابت آمدند. به ديگر سخن آنکه اصولگرایان که در سال ۹۲ مدعی بودند به دلیل نداشتن نامزد واحد  شکست‌ خورده اند با ۳۲ درصد اختلاف رای از نامزد پیروز عقب بودند. اما در سال ۹۶ روحانی در شرایطی که اصولگرایان نامزد واحد داشتند باز با ۳۰ درصد اختلاف رای نسبت به آنها پیروز شد.

به اين ترتيب مي توان گفت نامزدهاي اصولگرا چه متفرق و چه متحد، باز هم از روحاني شکست خوردند و نتوانستند گوي رقابت را از او بربايند. از اين رو نمي‎توان “اجماع” را کيمياي پيروزي آنها برشمرد و اين ادعا که اصولگرايان با نامزد واحد مي‎توانند پيروز رقابت‎ها باشند، رنگ مي‎بازد.

نمودار زير گوياي تفاوت راي روحاني به عنوان نامزد پيروز در دو انتخابات رياست جمهوري 92 و 96 نسبت به نامزدهاي اصولگرا است. (سيدمحمد غرضي و سيدمصطفي ميرسليم در اين دو انتخابات بنا بر اظهارات خودشان نامزد مستقل محسوب شده و در اين مقايسه نقشي ندارند. البته آراي محدود اين دو نامزد، تفاوت معني داري در مقايسه ذيل ايجاد نمي‎کند.)