مقایسه آرای روحانی و رقبای اصولگرایش | اصولگرایان چه متفرق و چه متحد، باز هم از روحانی شکست خوردند

نسرین وزیری – حسین نجایتی: روحانی در انتخابات روز گذشته 23549616 رای کسب کرده بود اما مجموع آرای رئیسی و میرسلیم 16264664 رای بود. به عبارت دیگر او 7 میلیون و 284 هزار و 952 رای بیش از رقبایش کسب کرد که معادل تفاوت 30 درصدی آرای نامزد پیروز در برابر رقبای اصولگرایش است.

اما در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم که روحانی 18616329 رای به دست آورده بود، مجموع آرای رقبای اصولگرایش (قالیباف، جلیلی و ولایتی) 12514996 رای بود. این ارقام گویای تفاضل رای 6میلیون و 98 هزار و 333  نفری به نفع روحانی است که رشد 32 درصدی نسبت به رقبایش را نشان می داد.

اما اگر آرای نامزدهای اصولگرا در این دو دوره را با هم مقایسه کنیم گویای آن است که روحانی به عنوان نامزد پیروز در هر دو انتخابات یک بار با 32 درصد اختلاف رای و بار دیگر با 30 درصد اختلاف از اصولگرایان پیشی گرفته است. این در حالی است که تاکتیک انتخاباتی اصولگرایان در این دو انتخابات متفاوت بود. آنها در انتخابات سال 92 متفرق وارد عرصه شدند و با سه نامزد متفاوت به رقابت با روحانی پرداختند اما در سال جاری تنها با دو نامزد به این رقابت آمدند. به دیگر سخن آنکه اصولگرایان که در سال ۹۲ مدعی بودند به دلیل نداشتن نامزد واحد  شکست‌ خورده اند با ۳۲ درصد اختلاف رای از نامزد پیروز عقب بودند. اما در سال ۹۶ روحانی در شرایطی که اصولگرایان نامزد واحد داشتند باز با ۳۰ درصد اختلاف رای نسبت به آنها پیروز شد.

به این ترتیب می توان گفت نامزدهای اصولگرا چه متفرق و چه متحد، باز هم از روحانی شکست خوردند و نتوانستند گوی رقابت را از او بربایند. از این رو نمی‎توان “اجماع” را کیمیای پیروزی آنها برشمرد و این ادعا که اصولگرایان با نامزد واحد می‎توانند پیروز رقابت‎ها باشند، رنگ می‎بازد.

نمودار زیر گویای تفاوت رای روحانی به عنوان نامزد پیروز در دو انتخابات ریاست جمهوری 92 و 96 نسبت به نامزدهای اصولگرا است. (سیدمحمد غرضی و سیدمصطفی میرسلیم در این دو انتخابات بنا بر اظهارات خودشان نامزد مستقل محسوب شده و در این مقایسه نقشی ندارند. البته آرای محدود این دو نامزد، تفاوت معنی داری در مقایسه ذیل ایجاد نمی‎کند.)